Η Rei Kawakubo αποκαλείται -και δικαίως- η σχεδιάστρια των σχεδιαστών.
Στο σημερινό άρθρο κάνουμε μια βουτιά στον κόσμο της!
Καθαρόαιμη Γιαπωνέζα, γεννημένη στο Τόκιο το 1942, αρχικά σπούδασε καλές τέχνες και λογοτεχνία και
ξεκίνησε την καριέρα της ως στυλίστρια το 1967.
Λίγα χρόνια αργότερα λειτούργησε την πρώτη της μπουτίκ δημιουργώντας για πρώτη φορά το label «Comme des Garçons»
(μετάφραση «όπως τα αγόρια») το 1973.
Εκεί σχεδίασε τα πρώτα της γυναικεία πατρόν, αλλά το 1978 ενσωμάτωσε και ανδρική σειρά.
Κατάφερε γρήγορα να δημιουργήσει αρκετά καταστήματα στη χώρα της με αυτήν την επωνυμία,
κάτι που την παρακίνησε να φτιάξει και την πρώτη της μπουτίκ στο Παρίσι το 1982.
Η σχεδιαστική διαφορετικότητα της Rei Kawakubo
Ξεκίνησε να αναδύεται δημιουργικά παραμένοντας φανατική οπαδός του μαύρου με ενίοτε εκλάμψεις του λευκού αλλά και του γκρι.
Σε αυτή τη χρωματική παλέτα κινούνται λοιπόν σχεδόν όλες οι συλλογές της κατά τη διάρκεια του ’80.
Από νωρίς κατανόησε την σχεδιαστική διαφορετικότητά της, δημιουργώντας γραμμές χωρίς καμία αυστηρότητα ανάμεσα στα δύο φύλα.
Οι γυναικείες της συλλογές φαντάζουν πρωτοποριακές, γιατί ξεφεύγουν από τις αυτονόητες θηλυκές γραμμές σικάτης κομψότητας.
Δεν τονίζεται κανένα σημείο του γυναικείου κορμιού, παρά σε ελάχιστες εξαιρέσεις όπως είναι η μέση.
Από εκεί και πέρα, διάχυτη είναι η χαλαρότητα, η άνεση, το μακρύ μήκος και ο πλούσιος όγκος.
Αυτό που λείπει σίγουρα είναι το στοιχείο του «σέξι», ενώ αυτό που κυριαρχεί είναι μία νέα αλήθεια για τη γυναικεία ταυτότητα,
μακριά από στερεοτυπικούς κανόνες και κοντά σε μία ισχυρή ενδυνάμωση.
Υπάρχει μία κρυφή επιρροή από την γιαπωνέζικη κουλτούρα, αλλά με πολλά εκσυγχρονισμένα στοιχεία, όπως είναι οι τάσεις του πανκ – ροκ.
Η δημιουργική «αλητεία» της Rei Kawakubo είναι εμφανής στη μόδα των 90’s με τρόπο ανεπιτήδευτο, γεμάτο αυτοπεποίθηση και έντονο coolness. Κάθε της δημιουργία αποπνέει έντονη ανεξαρτησία, μακριά από κανονικότητες και δεσμεύσεις, κάθε τι άλλο είναι βαρετό και καθόλου ευφυές.
Οι έντονες ασυμμετρίες, οι ξεχειλωμένοι όγκοι, οι διάτρητες επιφάνειες παραπέμπουν στο αίσθημα της επιβίωσης μετά από μία καταστροφή.
Η καινοτομία συναντά την αντισυμβατικότητα και ολοκληρώνει κάθε έννοια «αντί» χωρίς καμία ενοχή ή δισταγμό.
Η δαιμόνια μικροκαμωμένη Γιαπωνέζα σχεδιάστρια τόλμησε να εισάγει αργότερα στις συλλογές της και έντονους χρωματισμούς
στα πλαίσια μίας πιο δυναμικής τοποθέτησης.
Αυτό που δεν σταματά να παρουσιάζει είναι οι υπερμεγέθεις τρισδιάστατοι πια όγκοι, προκαλώντας τον κάθε θεατή να αναρωτηθεί τι και γιατί.
Η ξεχωριστή οξυδέρκειά της, πέρα από καλλιτεχνική, είναι και άκρως επιχειρηματική και αυτό είναι εμφανές από τους πετυχημένους πειραματισμούς που τόλμησε να πρωτοστατήσει.
Το μυστικό της επιτυχία!
Αεικίνητη και πολυπράγμων, μεθοδεύει λοιπόν με περίσσια αυτοσυγκέντρωση ό,τι της κάνει κέφι και το αποτέλεσμα είναι τόσο ξεκάθαρα αυθεντικό.
Χωρίς περιττές αναλώσεις, χωρίς αυτοπροβολές, η Rei Kawakubo, 50 χρόνια τώρα είναι στην πρώτη γραμμή της πρωτοπορίας
αλλά και του νεωτερισμού στη μόδα μέσα από τα έργα της.
Μία γνήσια εργατική Γιαπωνέζα που εξελίσσεται μέσα από την σταθερότητα του ταλέντου της με ισχυρή πίστη στα θέλω της.
Η δημιουργική γενναιοδωρία της ξεδιπλώνεται μέσα από τις πάμπολλες συνεργασίες της που τολμά όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνει.
Δίκαια συγκαταλέγεται στους κορυφαίους αναμορφωτές της σύγχρονης μόδας, εμπνέοντας διακαώς τις νεότερες γενιές χωρίς σταματημό.
Παρά την σκοτεινή μελαγχολία της, την ακατανόητη προσέγγιση της, ο κόσμος της μόδας υποκλίνεται στο ταλέντο της κάθε φορά που του επιτρέπει να ονειρεύεται την επόμενη μέρα χωρίς κανονιστικά όρια.
Τι πιο απελευθερωτικό σε ό,τι αποκαλούμε τέχνη στη μόδα.
Είναι η δεύτερη εν ζωή σχεδιάστρια όπου τιμάται με την αφιερωματική έκθεση «Art of the In-Between» στο Metropolitan Museum of Art
της Νέας Υόρκης το 2017.
Ο πρώτος ήταν ο Yves Saint Laurent το 1983.
Η ιστορία της Rei, όπως ακριβώς και η ιστορία της Yayoi Kusama, για την οποία είχαμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο,
είναι ένα μάθημα του πώς τα όνειρα μας όταν γίνονται τόσο μεγάλα που δεν χωράνε πια στα στενά όρια της καθημερινότητας μας,
αξίζουν τη παραπάνω προσπάθεια.
Η δημιουργία είναι ένας τρόπος έκφρασης αλλά όχι μόνο αυτό.
Για κάποιους ανθρώπους είναι ένας τρόπος ζωής, μια μορφή ύπαρξης και το αποτύπωμα που αφήνουν σε αυτό το κόσμο.
Βρες τι είναι αυτό για σένα και κυνήγησε το με όλη σου τη δύναμη και τη προσπάθεια!
Σου άρεσε το σημερινό άρθρο;
Περιμένω τα σχόλιά σου!
Βρες με στα Social Media, Facebook & Instagram.
Σε φιλώ,
Μαρία Δρετάκη
