Σήμερα είναι η μέρα κάθε γυναίκας στον κόσμο, είτε είναι η σύζυγος, η μαμά, είτε είναι η κόρη, η αδελφή, η γειτόνισσα, η γιαγιά, η συνάδελφος, ή η φίλη μας.
Σήμερα είναι η μέρα μας! Φόρεσα το όμορφο μου φόρεμα, έφτιαξα πρωινό, έκανα κούρα ομορφιάς και αν και δεν μπορώ να πάω κομμωτήριο έκανα ένα απίστευτο χτένισμα, για να νιώθω πιο γυναίκα από ποτέ. Εκτός από τον καλλωπισμό μου, η ημέρα απαιτεί να έχω και δώρο.. για αυτό σαν ανεξάρτητη γυναίκα που είμαι, μου αγόρασα και το λουλουδικό μου, (έτσι για να ομορφύνω και το σπίτι μου). Είμαι γυναίκα, δηλαδή ανάμεσα σε άλλα, το ωραίο φύλο.
Υπό άλλες συνθήκες σήμερα θα έβγαινα με τις φίλες μου για να γιορτάσουμε τη δεδομένη πλέον ελευθερία και σεβασμό που υπάρχει απέναντι μας. Όντως υπάρχει, ή μήπως απλά είμαι στην «σωστή» πλευρά της γης και κάποιες άλλες γυναίκες ζουν ακόμα σε δικτατορικά καθεστώτα και όλα αυτά που εμείς γιορτάζουμε, είναι άγνωστη για αυτές έννοια;
Στις 8 Μαρτίου του 1857, στη Νέα Υόρκη, οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα έκαναν απεργία, έχοντας ως αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες.
Η συγκέντρωση ήταν κάτι πρωτοποριακό και επαναστατικό για την εποχή και σαν αποτέλεσμα είχε να γεμίσει η πόλη με αίμα. Τελικά, όμως, ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε και τουλάχιστο στο δυτικό κόσμο τα πράγματα άλλαξαν προς το θετικό. Το 1910 στην Κοπεγχάγη, κατά τη διάρκεια της 2ης Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών, προτάθηκε από τη Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν αυτή η μέρα να είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, καθιερώνοντάς την με αυτό τον τρόπο ως την ημέρα στράτευσης για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, θεσμικά τουλάχιστον, το 1952 όταν βάσει νόμου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Δηλαδή, πλέον, μπορούσαν να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλλουν υποψηφιότητα για να εκλεγούν. Μετά από αυτόν το νόμο ακολούθησαν αρκετοί που έδειχναν πως άντρας και γυναίκα είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα. Ψηφίστηκε νόμος για την αγροτική σύνταξη το 1982, το 1984 ασκήθηκε δίωξη για το βιασμό και το 1986 νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις.
Όπως και να έχει, την ισοτιμία μεταξύ των δύο φύλων δεν τη φέρνουν οι νόμοι, αλλά οι άνθρωποι. Όλα ξεκινάνε αν εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε τη συνάδελφό μας και αναγνωρίζουμε τους κόπους της, αν δεν θεωρούμε πως οι δουλειές του σπιτιού είναι αποκλειστικά ευθύνη της γυναίκας μας και αν λέμε πού και πού ευχαριστώ στη μάνα μας για ό,τι έκανε για μας. Άντρες και γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά δεν πρέπει να μπερδευόμαστε, δημιουργώντας στο μυαλό μας την αίσθηση ότι είναι και ίδιοι.
Εδώ και χρόνια η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον πλανήτη, για να μας υπενθυμίζει ότι η γυναίκα δεν είναι κατώτερο ον και ότι έχει δικαιώματα. Μπορεί στην Ελλάδα μας, η γυναίκα να έχει σχεδόν ίσα δικαιώματα με έναν άντρα και να μην αντιλαμβανόμαστε ιδιαίτερα την ισχύ της ημέρας, αλλά αρκετές γυναίκες και ανήλικα κορίτσια σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα διακρίσεων και βίας, που τις εμποδίζουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή βασισμένη στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Χρόνια μας πολλά και μακάρι μέσα στα επόμενα χρόνια να είναι γιορτή για όλες τις γυναίκες και όχι μέρα αγώνα.
