Με αφορμή τον θάνατο ενός εφτάχρονου κοριτσιού, μετά από τον εμβολιασμό του και την προσφυγή της μητέρας του στο δικαστήριο, το Συμβούλιο της Επικράτειας, αποφάσισε, ότι, όσοι βιώνουν παρενέργειες ή ακόμα χειρότερα πεθαίνουν από τις επιπλοκές ενός εμβολίου, θα μπορούν πλέον να διεκδικήσουν αποζημίωση, εφόσον φυσικά, πρώτα αποδειχθεί πως το πρόβλημα υγείας οφείλεται στο εμβόλιο.
Μετά από ένα μικρό ποσοστό παρενεργειών και θανάτων από τα εμβόλια για κορωνοϊό, αρκετού φόβου μας για τις επιδράσεις και τα συμπτώματα, μια νομική τουλάχιστον ασφάλεια μπαίνει στο τραπέζι, με μια σοβαρή αποζημίωση μας.
Με αφορμή τον θάνατο ενός εφτάχρονου κοριτσιού, με το τριπλό εμβόλιο της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (τριδύναμο εμβόλιο MMRII) και την προσφυγή της μητέρας του στο δικαστήριο, το Συμβούλιο της Επικράτειας, αποφάσισε, ότι, όσοι βιώνουν παρενέργειες ή ακόμα χειρότερα πεθαίνουν από τις επιπλοκές ενός εμβολίου, όχι απαραίτητα εμβολίου κορωνοϊού, θα μπορούν πλέον να διεκδικήσουν αποζημίωση. Η ενδεχόμενη βλάβη της υγείας όπως είναι αυτονόητο,πρέπει να αποδεικνύεται ότι οφείλεται στο εμβόλιο. Να υπάρχει δηλαδή ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ βλάβης και εμβολίου. Επίσης ο εμβολιασμός πρέπει να είναι νόμιμο. Υπό αυτές και μόνο τις προϋποθέσεις ο πολίτης ο οποίος έχει υποστεί βλάβη στην υγεία του μπορεί να στραφεί κατά του κράτους, ζητώντας αποζημίωση με βάση τα άρθρα 4, 5 και 25 του συντάγματος αναλογικά και με όσα θεσπίζει και ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 932).
Συγκεκριμένα η ανακοίνωση του Συμβουλίου της Επικράτειας αναφέρει ότι,
«Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του».
Και αυτό, γιατί σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, «στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου».
Μάλιστα, το ΣτΕ υπογραμμίζει, ότι η «εκ του Συντάγματος και των άρθρων 19, 23, 24, 26 και 39 της κυρωθείσης με τον ν. 2101/1992 Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν επιτάσσεται η πρόβλεψη ειδικού αποζημιωτικού καθεστώτος για τις περιπτώσεις βλάβης συνεπεία εμβολιασμού» και η μη πρόβλεψη δε τέτοιου ειδικού καθεστώτος δεν συνιστά παράλειψη νομοθετήσεως, δυναμένη να στοιχειοθετήσει αξίωση αποζημιώσεως κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ».
