Από το 4000 π.Χ. στο σήμερα: η συναρπαστική ιστορία του ανδρικού μακιγιάζ
Στις μέρες μας, είναι η πρώτη φορά μετά από πολλούς αιώνες, που το να χρησιμοποιεί ένας άντρας προϊόντα μακιγιάζ δεν αποτελεί απόλυτο ταμπού. Χάρη στα social media και την εμφάνιση ανδρών beauty influences, όπως ο Manny Gutierrez και ο Bretman Rock, το μακιγιάζ βρίσκεται στα πρώτα στάδια του να μετατραπεί σε μια πιο gender-inclusive πρακτική. Ωστόσο, αυτό το κόνσεπτ δεν θα έπρεπε να μας κάνει καμία εντύπωση, καθώς είναι κάτι που συμβαίνει από την αρχαιότητα.
Για πολλές γενιές, το μακιγιάζ αντιμετωπίζεται σαν μια αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Ξεχνάμε όμως, ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι! Για χιλιετίες, από το 4000 π.χ. μέχρι τον 18ο αιώνα συγκεκριμένα, οι άνδρες χρησιμοποιούσαν προϊόντα μακιγιάζ με μυριάδες τρόπους. Δεν ήταν παρά στα μέσα του 1800 που άρχισε το μακιγιάζ να απευθύνεται μόνο στο γυναικείο φύλο. Την εποχή εκείνη, η βασίλισσα Βικτώρια I αποκήρυξε την χρήση προϊόντων μακιγιάζ, χαρακτηρίζοντας τη χυδαία και πρόστυχη, μια άποψη που υποστήριξε άλλωστε και η εκκλησία της Αγγλίας. Τόσο από το στέμμα όσο και από την εκκλησία, το μακιγιάζ θεωρήθηκε βδέλυγμα και η εφαρμογή του από τους άνδρες σταμάτησε, καθως συνδέθηκε με την αλαζονεία και την θηλυκότητα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή!
Αρχαία Αίγυπτος
Η αρρενωπότητα στην αρχαία Αίγυπτο ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Και για να είμαι ακριβής, το μακιγιάζ έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της! Ήδη από το 4000 π.Χ. οι άνδρες χρησιμοποιούσαν μαύρο χρώμα για να δημιουργήσουν περίτεχνα σχήματα στα μάτια τους. Μερικές χιλιετίες αργότερα, βλέπουμε μαύρο kohl eyeliner, μεταλλικές πράσινες σκιές από μαλαχίτη, κραγιόν και ρουζ φτιαγμένα από κόκκινη ώχρα, μέχρι και γκλίτερ φτιαγμένο από ράχες σκαθαριών! Όλα αυτά ωστόσο, δεν αποσκοπούσαν στο να φαίνεται απλώς πιο ελκυστικός κάποιος στα μάτια των ανθρώπων, αλλά στο να εντυπωσιάσει τους ίδιους τους θεούς. Η πράσινη σκιά επικαλούνταν τους θεούς Όρος και Ρα και υπήρχε η πεποίθηση ότι έδιωχνε τις ασθένειες!
Αρχαία Ρώμη
Κάνοντας ένα άλμα στον πρώτο αιώνα μ. Χ., βρίσκουμε τους αρχαίους Ρωμαίους να βάφουν με κόκκινο χρώμα τα μάγουλα τους και τα χείλη τους και να ξανοίγουν την επιδερμίδα τους με πούδρες. Επίσης χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από αίμα χοίρου και λίπος για να βάφουν τα νύχια τους (δεν θα ξανά γκρινιάξω ότι το βερνίκι νυχιών μου βρωμάει). Τέλος, οι άνδρες στην αρχαία Ρώμη, έβαφαν το δέρμα στο κεφάλι τους για να καλύψουν τυχών σημεία με αραίωση στα μαλλιά!
Βασίλισσα Ελισάβετ I
Κατά την περίοδο της βασιλείας της Ελισάβετ της πρώτης, το μακιγιάζ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στο ανδρικό φύλο. Η τάση της εποχής ήταν το χλωμό, σχεδόν λευκό, έντονα πουδραρισμένο δέρμα. Δυστυχώς, στα τότε καλλυντικά, ο μόλυβδος (!) ήταν ένα πολύ συχνό συστατικό, με αποτέλεσμα να προκαλούνται σοβαρές παρενέργειες, όπως ισχυροί πονοκεφάλοι, ναυτία, τύφλωση ή ακόμα και θάνατος!
18ος αιώνας – Γαλλία
Χάρη στον Λουδοβίκο τον 16ο, η εποχή εκείνη κατακλύζεται από προϊόντα μακιγιάζ και περιποίησης μαλλιών. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό, πως ο Λουδοβίκος έμεινε καραφλός από την ηλικία των 23 ετών. Κατά συνέπεια η αριστοκρατία της Γαλλίας “εξαναγκάζεται” σε μια φρενίτιδα με περούκες. Επίσης, οι άνδρες της βασιλικής αυλής, χρησιμοποιούσαν πούδρες, χρωμάτιζαν τα μάγουλα τους και διακοσμούσαν τα πρόσωπα τους με ψεύτικες ελιές.
Hollywood 1930
Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα που το ανδρικό μακιγιάζ έχει μπει στο χρονοντούλαπο (βλέπε βασίλισσα Βικτώρια I) , βγαίνει ξανά στην επιφάνεια! Καθώς στο Χόλιγουντ ξεκινά η βιομηχανία του μοντέρνου κινηματογράφου, η περιποιημένη ανδρική όψη αποκτά άλλο νόημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εποχής είναι ο Clark Gable, που το στυλιζαρισμένο του λουκ, είναι ίσως το πρώτο δείγμα μετροσέξουαλ ομορφιάς.
1970 και 1980
Συνεχίζοντας στον 20ο αιώνα, σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι το ανδρικό μακιγιάζ είναι κάτι το σύνηθες. Το συναντούμε κυρίως στους ροκ σταρ και τους καλλιτέχνες, όπως ο Prince, ο David Bowie και ο Boy George. Εκείνη την εποχή ωστόσο, πολλοί από τους make up artists θρύλους, γένους αρσενικού, που γνωρίζουμε σήμερα, μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο εκλιπών Way Bandy ξεκίνησε την καριέρα του το 1967, με το τον Kevyn Aucoin να ακολουθεί το 1982 όπως και πολλοί ακόμα μετά από αυτούς!
Αρχές 2000
Καθώς η Αμερικανική pop κουλτούρα εκτυλίσσεται, ονόματα όπως ο Pete Wentz, ο Jared Leto και ο Adam Lambert μας συστήνουν τον όρο “guyliner“. Έναν λουκ πολύ δημοφιλές ανάμεσα στις pop-punk μπάντες και τους θαυμαστές τους. Το κόνσεπτ του “metrosexuality” επανέρχεται και οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών αρχίζουν να λανσάρουν στοχευμένα προϊόντα μακιγιάζ ειδικά για άνδρες.(ο Yves Saint Lauren λανσάρει την “αρσενική” εκδοχή του διάσημου Touche Éclat το 2008.)
2010
Μπορεί το ανδρικό μακιγιάζ ακόμη να μην είναι σε καμία περίπτωση κάτι το καθημερινό. Όμως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν επιτρέψει σε άνδρες γκουρού της ομορφιάς να εκφράσουν τις καλλιτεχνικες τους ανησυχίες, με απήχηση σε παγκόσμιο επίπεδο, συμβάλωντας κατά τον τρόπο αυτό στο να καταρρεύσουν στερεότυπα αιώνων. Οι μεγάλες εταιρίες ομορφιάς όπως η Covergirl και η Maybelline, ανακοινώνουν για πρώτη φορά άνδρες ως τα πρόσωπα για τις καμπάνιες τους
Σήμερα
Ο Barnes, ο διάσημος Make up artist που δουλεύει με την J. Lo, αναφέρει στο “Byrdie” πως “το μακιγιάζ έχει εξελιχθεί με τα χρόνια. Παλαιότερα αποσκοπουσε μόνο στο να χρησιμοποιείται στην σκηνή η στην τηλεόραση. Τώρα οι άνδρες χρησιμοποιούν bronzers, concealer και λογής λογής άλλα προϊόντα, με σκοπό να εξαφανίσουν ατέλειες κλπ. Έχουν βρει ένα απλό τρόπο να το εντάξουν στην καθημερινή τους ρουτίνα χωρίς να υπάρχει στίγμα πίσω από αυτό.”
Ο Barnes επισημαίνει επίσης, πως αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον δυτικό πολιτισμό, δεν είναι απαραίτητα αυτό που συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο.
“Η νεολαία της Ιαπωνίας, για παράδειγμα, χρησιμοποιούσε από πάντα προϊόντα μακιγιάζ σαν τρόπο έκφρασης και διασκέδασης, χωρίς να υπάρχει κάποιος κανόνας σε ότι αφορά το φύλο. Το μακιγιάζ δεν σημαίνει πάντα και θηλυκότητα… όχι στην εποχή μας.”
Καμπάνιες από εταιρίες όπως η Milk Makeup που είναι unisex, συμβάλουν στην αναίρεση του κανόνα πως το μακιγιάζ “είναι γυναικεία ενασχόληση”.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η βιομηχανία αυτή αλλάζει και εξελίσσεται ραγδαία, τα στερεότυπα και οι “κανόνες” είναι για να καταρρίπτονται και κάθε τέχνη που αποτελεί τρόπο έκφρασης δεν μπορεί, και δεν μπόρεσε ποτέ στην πραγματικότητα, να διαχωριστεί βάση φύλου.
Πηγή Byrdie
