Θα θυμάσαι εκείνη τη μέρα που δούλευες και σε ειδοποιήσανε ότι δε θα ανοίξεις αύριο γιατί ήρθε και στην Ελλάδα ο Κορονοϊός, σωστά;
Σωστά! Είμαι σίγουρη!
Ήμουν και εγώ στο κομμωτήριο, χωρίς μάσκα (ακόμη 🙂) και κάποιος λέει άκουσε στις ειδήσεις ότι την επόμενη δεν ανοίγουμε…
Χαμός!
Βγαίναμε από τα μαγαζιά και ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον:
«Τι θα γίνει;»
«Εσύ θα έρθεις αύριο;»
«Τι εννοεί καραντινα; Αύριο έχουμε ραντεβού, Τι Κορονοϊός!»
Ένας χαμός!
Ειδήσεις, φασαρία, αναβολή των ραντεβού (ποιος ξέρει για ποτέ;!).
Και τελικά; Κλειστά!
Κλειστά για πολύ!
Έμεινες σπίτι σου!
Ασφαλής!
Μαγείρεψες, αγχώθηκες, είδες ταινίες, έμεινες με τα παιδιά σου, έφτιαξες κουλούρια, τσουρέκια…
Κάτσε! Ποτέ θα δουλέψω;!
Τι γίνεται; Ανοιχτά για λίγο, ραντεβού, αναμονές, μάσκες, αποστάσεις, μέτρα… Κορονοϊός!
Και τελικά…
Να ‘μαστε!
Δυο χρόνια μετά, δε ξέρω πως είσαι! Δυο χρόνια μετά, ο Κορονοϊός υπάρχει αλλιώς.
Δε σε βάζουν καραντίνα, μπαίνεις από μόνος σου;
Για να προστατέψεις τους άλλους!
Σωστό!
Εσύ όμως πως θα πληρώσεις;
Ωραία!
Συμφωνώ!
Κάνεις αυτό που λέει η συνείδηση σου, πολύ σωστά και μένεις στο σπίτι σου.
Ο ελεύθερος επαγγελματίας, εγώ και εσύ, λοιπόν νοσούμε πια και μένουμε σπίτι μας ενώ πληρώνουμε και πάλι.
Ευσυνειδησία θα έχει η ΔΕΗ;
Θα έχει το ΕΦΚΑ;
Θα έχει τι;
Δε προσπαθώ να λακίσω.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Στην πραγματικότητα μ’ αρέσει πάντα να βλέπω τη θετική μεριά των πράγματων!
Αλλά, απορώ!
Απορώ τι θα γίνει στη συνέχεια… Πόσο «πατάνε» στη δίκη μου ατομική ευθύνη και ευσυνειδησία για ένα ανύπαρκτο κρατικό σύστημα!
Με εκτίμηση,
Συνιοράκη Μίνα – Κρούσμα.
