Καλλωπισμός, κάλλος : Η βελτίωση της εμφάνισης ενός ανθρώπου ή χώρου.
Αν πιστεύατε πως η περιποίηση, η βαφή των μαλλιών αλλά και η κόμμωση έχει την αφετηρία της σε πιο σύγχρονες εποχές, απατάσθε!!!
Η κομμωτική και ο καλλωπισμός τόσο των γυναικών αλλά και των αντρών υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ήταν βασικός παράγοντας κομψότητας, διάκρισης, επιβολής και αντικείμενο φροντίδας και για τα δυο φύλλα.
«Κομώ» ήταν η ιέρεια που φρόντιζε το άγαλμα της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη.
Κομώ σημαίνει φροντίζω, καλλωπίζω εξού και σήμερα κόμμωση είναι ο καλλωπισμός του κεφαλιού.
Όταν μιλάμε για καλλωπισμό κεφαλιού συμπεριλαμβάνουμε όλες τις υπηρεσίες που αφορούν το τριχωτό της κεφαλής
από τα έλαια και την φροντίδα του, το σχήμα του και την τελική διαμόρφωση με περίτεχνα και μη χτενίσματα.
Πολλές είναι οι αναφορές σε κείμενα, βίντεο και φωτογραφίες που μας επιβεβαιώνουν το πόσο μεγάλη φροντίδα έδειχναν
οι αρχαίοι Έλληνες για την περιποίηση και τον καλλωπισμό των μαλλιών και το χτένισμα το θεωρούσαν τέχνη.
Αυτό μπορούμε να το δούμε σε αγάλματα αντρών και γυναικών, όπου περίτεχνα και μοναδικά χτενίσματα, είναι τέλεια ακόμα και τώρα.
Ας δούμε κάποιες από τις εποχές και την τάση τους στα μαλλιά σε άνδρες και γυναίκες.
Στα Ομηρικά χρόνια, άνδρες και γυναίκες διατηρούσαν μακριά και περιποιημένα μαλλιά,
ο καλλωπισμός ήταν σύμβολο μεγαλοπρέπειας ηρωισμού και ελευθερίας.
Τι νομίζετε ότι αντίκρισαν οι προπομπές του Βέρβη όταν έφθασαν στις Θερμοπύλες;
Τον Λεωνίδα και τους 300 να περιποιούνται τα μαλλιά τους πριν να ριχθούν στην μάχη.
Όταν φτάνουμε στην εποχή του «Χρυσού Αιώνα» του Περικλή το 500-323π.χ. οι Αθηναίες κάνουν πιο περίτεχνα και πολύπλοκα χτενίσματα, ακόμα και περμανάντ, ενώ οι άντρες είχαν εγκαταλείψει το σπορ.
Η μόνη περίπτωση όπου οι γυναίκες της κλασικής εποχής έκοβαν τα μαλλιά τους ήταν μόνο σαν ένδειξη πένθους.
Εδώ μιλάμε πάντα για τις ελεύθερες γυναίκες, μια που οι δούλες είχαν κατά κανόνα κοντά μαλλιά.
Κάτι από τα παλιά…
Οι Αθηναίες κοπέλες φορούσαν κορδέλες για να κρατάνε τα μαλλιά τους ψηλά στο κεφάλι αφήνοντας ελεύθερο το μέτωπο τους.
Στην εποχή του Περικλή οι Αθηναίες χτένιζαν τα μαλλιά τους μπούκλες και τα στερέωναν ψηλά ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού,
καθώς επίσης χρησιμοποιούσαν περίτεχνα αξεσουάρ για τα μαλλιά τους τα οποία ήταν αριστουργήματα.
Ο καλλωπισμός τους ήταν πρωταρχικής σημασίας.
Οι άντρες δεν έχουν πια μακριά μαλλιά αλλά διατηρούν μούσια ή γένια έντονα.
Την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, οι Μακεδόνες είχαν μακριά μαλλιά και γένια,
όταν ο Μ. Αλέξανδρος είδε ότι τα μακριά μαλλιά εμπόδιζαν στην μάχη
διέταξε τους στρατιώτες να τα κόψουν ώστε να μην γίνονται λαβή κατά τη μάχη.
Την ίδια εποχή έγινε μόδα και η χρήση πρόσθετων μαλλιών «η φενάκη» η σημερινή περούκα.
Στολίδια για τα μαλλιά για τις αρχαίες Ελληνίδες ήταν τα κοσμήματα κυριών και τα φορούσαν κυρίως σε γιορτές ή τελετές,
ενώ για τους άνδρες ήταν τα στεφάνια.
Ο κουρέας και η κομμώτρια εκείνης της εποχής χρησιμοποιούσαν
Τα ειδικά εργαλεία της τέχνης τους, χτένες, ψαλίδια, ξυράφια, αρωματικά έλαια για τον καλλωπισμό των ανθρώπων.
Η προτίμηση στο χρώμα της τότε εποχής, ήταν το ξανθό αλλά επικρατούσε το μαύρο και το κόκκινο, καθώς οι βαφές σας ενημερώνουμε ότι ήταν οικολογικές καθώς έβραζαν φλούδια από καρύδια, φύλλα από φασκόμηλο αλλά και βατόμουρα.
Το φυτό σκόλυμπρος και μάλιστα η ρίζα του, την χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή αποσμητικού.
Παρόλα αυτά και για τούς φαλακρούς άντρες προνοούσαν καθώς με διάφορες τεχνικές και την χρήση της τριανταφυλλιάς
έφτιαχναν έμπλαστρο που βοηθούσε στην τριχοφυΐα.
Όσον αφορά την ανεπιθύμητη τριχοφυΐα και εκεί είχαν την λύση.
Έφτιαχναν αλοιφές με βάση το αρσενικό και τον μόλυβδο, όπου το χρησιμοποιούσαν κατά κόρον για αποτρίχωση.
Και εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι ο καλλωπισμός έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Έλληνες.
Οι βαφές, τα έλαια, τα έμπλαστρα ανήκουν στην τέχνη της κοσμητικής η οποία ήταν συνδεδεμένη με την ιατρική.
Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν εισήγαγαν όχι μόνο την τέχνη στον Δυτικό κόσμο αλλά και την τέχνη της «κομμωτικής-καλλωπισμός τριχωτού».
Μία τέχνη που άνθισε την εποχή που η αισθητική, η αρμονία, η ισορροπία, το κάλος ήταν άρρηκτα στοιχεία του πολιτισμού.
Με εκτίμηση,
Ελισάβετ Μακρή
