Θα παρατήσω την κομμωτική!
Ναι θα το παραδεχτώ πως το έχω σκεφτεί!
Σε αυτό το άρθρο θα σου ανοίξω την καρδιά μου.
Θα σου πω τα εσώψυχα μου!
Ήμουν στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα 22 σχεδόν χρόνια πριν …
(χωρίς σχόλια παρακαλώ).
Είχα ξεκινήσει να κάνω την πρακτική μου σε κομμωτήριο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσα και την σχολή μου.
Βρισκόμουν στο πρώτο έτος και δεν είχα ιδιαίτερη επαγγελματική τριβή.
Από νωρίς άρχισα να καταλαβαίνω πως μου άρεσε η κομμωτική.
Το έβρισκα ιδιαίτερα δημιουργικό και ενδιαφέρον επάγγελμα.
Είχε πολλές πτυχές και αυτό μου το έκανε ακόμα καλύτερο.
Αντιλαμβανόμουν πως έχει διαρκή εξέλιξη και διαφοροποιήσεις πράγμα το οποίο μου αρέσει πολύ!
Ανήσυχος χαρακτήρας από μικρή, δεν μου άρεσε να επαναπαύομαι και να κάνω συνεχώς τα ίδια πράγματα. Άρα ένιωθα πως σιγά-σιγά βρίσκω τον δρόμο μου.
Σημαντικό συναίσθημα στα μόλις 17 μου χρόνια.
Πέρναγαν οι μέρες…
Μάθαινα τεχνικές και ορολογίες.
Πολλά βράδια ξενύχτησα προσπαθώντας να κάνω και εγώ κάποια από αυτά που έβλεπα πάνω στην κούκλα μου.
Πότε τα κατάφερνα και πότε όχι… τότε πείσμωνα…
Θέλω κι άλλη εξάσκηση έλεγα…
Χάλαγα ότι είχα φτιάξει και πάλι από την αρχή και πάλι…
Μια ωραία μέρα που ήμουν στην σχολή μου, μία από τις καθηγήτριές μας είχε μία φαεινή ιδέα!
Προκειμένου να μας παροτρύνει να απελευθερώσουμε την φαντασία μας πρότεινε το εξής.
Όποιον άνθρωπο βλέπουμε οπουδήποτε βρισκόμαστε να τον φανταζόμαστε αλλιώς…
Να του κάνουμε δηλαδή με το μυαλό μας αλλαγή στα μαλλιά του!
Σοκ!!!
Πως είναι δυνατόν να το κάνω αυτό;
Πως είναι δυνατόν να αλλάξω κάποιον με το μυαλό μου;
Αφού τον άνθρωπο τον βλέπω έτσι, πως γίνεται να τον φανταστώ γιουβέτσι;
Έπαθα ταραχή! Πανικοβλήθηκα!
Δεν ήμουν εξοικειωμένη με κάτι τέτοιο!
Τι θα κάνω Παναγία μου;
Αυτό θα πρέπει να κάνω με τους ανθρώπους από εδώ και πέρα;
Τελείωσα το μάθημα και μπήκα στο λεωφορείο.
Ξεκίνησα την ίδια στιγμή να προσπαθώ.
Προφανώς κοιτούσα λίγο επίμονα στην προσπάθειά μου να καταλάβω τι πρέπει να κάνω στην κυρία που είχα σταμπάρει.
Με ρώτησε…
-Θέλεις κάτι μικρή μου;
-Όχι τίποτα, ζητώ συγγνώμη! Μάλλον Χάζεψα πάνω σας!
Ντροπήηηηη!!!!
Να ανοίξει η γη να με καταπιεί ήθελα!
Χαμήλωσα τα ματάκια και δεν ξανακοίταξα άνθρωπο!
Στο τσακ δεν έχασα την στάση. Έφτασα σπίτι και κλείστηκα στο δωμάτιο μου.
Συνέχισα να προσπαθώ με ανθρώπους που έφερνα στο μυαλό μου…
Τίποτα.
Δεν καταλάβαινα τι πρέπει να κάνω!
Όταν δεν ξέρεις τίποτα, πως γίνεται να αλλάξεις έναν άνθρωπο;
Πως ξέρεις τι του πηγαίνει;
Κάνεις δοκιμή και αν του ταιριάζει λες … Δόξα τον Θεό το πετύχαμε;
Μπαααα, δεν νομίζω…
Τι να πω;
Πέρναγαν οι μέρες και δεν τα κατάφερνα. Προσπαθούσα αλλά δεν καταλάβαινα!
Θόλωσα…
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω… Δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό.
Θα παρατήσω την κομμωτική! Μάλλον δεν είναι για μένα.
Ναι το σκέφτηκα. Αυτό θα κάνω θα τα παρατήσω…!
Για λίγες ημέρες κόντευα να με πείσω.
Εύκολη σκέψη και ασφαλής για ένα παιδί που δεν έχει πατήσει καν τα 18, έτσι δεν είναι;
Λογικό; Ε… καμιά φορά το λες και λογικό, παιδί είναι.
Όχι όμως για ένα παιδί σαν την Ελισσάβετ.
Στα είπα και πριν μη στα ξαναλέω.
Ανήσυχο και πεισματάρικο θες κι ‘άλλα; Δεν φτάνουνε;
Οοοοχι κοριτσάκι μου δεν θα τα παρατήσεις έτσι εύκολα, είπα!
Τόσες αλλαγές γίνονται στο κομμωτήριο!
Κάτσε και συγκεντρώσου να καταλάβεις τι γίνεται!
Καθόμουν λοιπόν και έστηνα αυτί.
Πρότειναν αλλαγή σε μία κυρία και παρατηρούσα τι λέγανε.
“Αυτό το χρώμα θα σας πηγαίνει πάρα πολύ και θα τονίσει τα μάτια σας”.
Αχααααα! Μάτια λοιπόν!
Το σημειώνω!
“Όχι να μην κάνουμε το τάδε χρώμα γιατί θα σας χλωμιάσει. Καλύτερα να κάνουμε το άλλο που θα δώσει χρώμα στην επιδερμίδα σας”.
Ώστε επιδερμίδα,ε; Μμμμμ…
Κάτι αρχίζει να μπαίνει σε μία σειρά!!!!
Βρε τι γίνεται!
Και συνέχιζα να ακούω, να παρατηρώ και να συνδυάζω!
Όλα άρχισαν να αποκτούν μία λογική!
Όλα άρχισαν να συνδυάζονται μεταξύ τους και να ταιριάζουν σαν κομμάτια από παζλ!
Το μυαλό όμως δεν σταμάταγε να δουλεύει και τα ματια να παρατηρούν!
Ναι είχε αρχίσει να ανοίγει το μυαλό μου! Άρχισα να καταλαβαίνω!
Ώσπου μία μέρα μπήκε στο μαγαζί μία κοπέλα για πρώτη φορά, ίδια με την Πίπη την φακιδομύτη σε ξανθιά έκδοση. Μια γλύκα ήταν, αλλά φαινόταν σαν να της είχε πέσει η πίεση.
Ζήτησε να βάψει την ρίζα της και η colorist πήγε να φτιάξει το χρώμα της. Την ακολούθησα και της είπα την σκέψη μου. Έτσι για να γελάσουμε πιο πολύ!
“Αυτή η κοπέλα δεν θα έπρεπε να είναι χάλκινη, που είναι ίδια με την Πίπη”;
Η colorist σταμάτησε το χέρι της λίγο πριν πέσουν τα πρώτα γραμμάρια βαφής μέσα στο μπολ και κοίταξε στο πουθενά…
Για λίγα δευτερόλεπτα δεν μου μίλησε και ήθελα να δαγκώσω την γλώσσα μου.
Λογικά είπα πατάτα και θα ακούσω τον εξάψαλμο τώρα… σκέφτηκα.
“Έχεις δίκιο μου είπε, θα ήταν υπέροχη χάλκινη! Κάτσε να της το προτείνω!”
Πήγε λοιπόν στην γνωστή – άγνωστη Πίπη, της το πρότεινε και εκείνη δέχτηκε!
Καταλαβαίνεις τι ντουβρουτζά είχα πάθει μέχρι να δω το αποτέλεσμα…
ΝταΝτααααν! Έτοιμη η Πίπη, υπέροχη και χαμογελαστή! Έφυγε ευτυχισμένη λέγοντας συνέχεια Ευχαριστώ!
Αυτή λοιπόν ήταν η αρχή του τέλους για το μαρτύριο μου! Ένιωσα πάρα πολύ όμορφα!
Συνέχισα ασταμάτητα να προσπαθώ και να φαντάζομαι.
Συνέχισα να προσπαθώ μέχρι να τα καταφέρω και να το κάνω σωστά.
Συνέχισα και δεν τα παράτησα τελικά. Κράτησε το αυτό!
Αποφάσισα πως δεν θα παρατήσω την κομμωτική!
Πείσμωσα και προσπάθησα περισσότερο. Κράτα και αυτό!
Μέτρησα και ζύγισα… όλα ήταν στο χέρι μου.
Δεν θα ήμουν εδώ να σου γράφω αυτό το άρθρο μετά από 22 χρόνια, αν είχα διαλέξει τον εύκολο δρόμο… αν και παιδί…
Δεν είναι δικαιολογία η ηλικία μας…
Όλες οι αποφάσεις είναι δικές μας και εμείς ορίζουμε το δικό μας αύριο, σε όποια ηλικία!
Δεν υπάρχει ηλικία που μπορείς να προσπαθήσεις περισσότερο και άλλη που μπορείς ή δικαιολογείται να προσπαθήσεις λιγότερο.
Από ένα πράγμα εξαρτώνται όλα.
Από τον στόχο και αν θέλεις να τον πετύχεις.
Αν πραγματικά θέλεις, τα πράγματα είναι απλά… Θα τον πετύχεις!
Εύχομαι να μην σε κούρασα με το μακροσκελές κείμενό μου και εύχομαι να έπιασες το βαθύτερο νόημα.
Το νόημα της πραγματικής ιστορίας μου, που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Και αν καμιά φορά δυσκολευτείς και σκεφτείς να τα παρατήσεις … μην σκεφτείς εμένα.
Σκέψου την Πίπη και χαμογέλα!
Σήκωσε το κεφάλι, πάρε βαθιά ανάσα και συνέχισε!
Με αγάπη,
#Delandria
