Για όσους έχουμε μια μικρή επαφή με την ιστορία της τέχνης, της μόδας και της φωτογραφίας, το weird posing μας παραπέμπει με μιας στον Bourdain.
Ο Guy Bourdain, έργα του οποίου εκτίθενται σε μουσεία υψηλού κύρους ανά τον πλανήτη, όπως το MoMA της Νέας Υόρκης, το Victoria & Albert Museum, το Jeu de Paume, το Tokyo Metropolitan Museum of Photography, το National Art Museum of China και το Moscow House of Photography, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1928, και ανακάλυψε από μικρός την κλίση και την αγάπη του για τη φωτογραφία.
Ο Γάλλος καλλιτέχνης, παρουσίασε τα έργα του στο κοινό το 1952 στην Galerie 29 στο Παρίσι, ενώ το 1954 ξεκίνησε τη συνεργασία του με τη γαλλική Vogue, έχοντας ήδη συνεργαστεί με ορισμένους από τους μεγαλύτερους τίτλους περιοδικών παγκοσμίως, όπως το Harper’s Bazzar, αλλά και με διεθνείς οίκους μόδας, όπως οι Chanel, Ungaro και Charles Jourdan. Είναι καταφανές πως η καριέρα του είχε πάρει την ανιούσα άμα τη εμφανίσει.
Ορισμένες από τις πιο γνωστές εικόνες του φωτογράφου, ο οποίος τόλμησε να απορρίψει όσα φωτογραφικά δεδομένα είχε ως τότε, σπάζοντας τις νόρμες και τις παραδόσεις της εποχής του, απεικονίζουν τα μανεκέν με πόδια που κόβονται ακριβώς κάτω από το γόνατο.
Ο καθηγητής στην ιστορία της μόδας του Central Saint Martins College of Arts and Design στο Λονδίνο, Alistair O’Neill συζητώντας στο παρελθόν για τη ζωή και το έργο του Bourdain στον Guardian, είχε δηλώσει ότι αυτά τα πόδια ήταν «τόσο εξόχως τοποθετημένα ώστε να μπορεί να δει κανείς σχεδόν όλη τη γυναίκα -τόσο δυνατή ήταν η αίσθηση που έδινε».
Στην πραγματικότητα ο γαλλικής καταγωγής καλλιτέχνης, ήταν σχολαστικός στο να σχεδιάζει τις φωτογραφίες του, να σκιαγραφεί τη σύνθεση και να αναζητά τις θέσεις εκ των προτέρων, με το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται εξαιρετικά αβίαστο παρόλα αυτά.
Τον ενέπνευσε το ρεύμα του σουρεαλισμού και κατ’ ακρίβειαν το έργο του Man Ray, ωστόσο αμφισβητώντας τις επιλογές των φωτογράφων έως τότε, κατάφερε να βρει τη δική του ταυτότητα και να δημιουργήσει το δικό του ρεύμα στο χώρο της τέχνης και της φωτογραφίας. Το χιούμορ ήταν ένα από τα βασικά του εργαλεία, ενώ δεν έβρισκε κανένα ενδιαφέρον στην τελειότητα.
Καθόλου τυχαίο δεν ήταν λοιπόν, που τα μέσα εκείνης της εποχής χαρακτήριζαν τον Guy Bourdin ως εφευρέτη.
Όπως οι σύγχρονοί Γάλλοι σκηνοθέτες του νέου κύματος, ο Bourdin θαύμασε τον Hitchcock και γοητεύτηκε από την ιδέα του σκηνοθέτη για το “Macguffin”, για το άψυχο δηλαδή, συχνά ανεξήγητο αντικείμενο που καταλύει την πλοκή ενός θρίλερ.
Στον κόσμο του Bourdain το “Macguffin” θα μπορούσε να αποδίδεται με ένα γιγαντιαίο high heel κίτρινο παπούτσι, που τοποθετείται σε ένα μυστηριώδη διάδρομο ξενοδοχείου, περιμένοντας να γυαλιστεί από τα μαύρα μπράτσα των ανδρών που το περιβάλλουν.
Διαθέτοντας την οπτική του ζωγράφου ο Bourdain, τόσο με ασπρόμαυρες όσο και με έντονες χρωματικά εικόνες, δημιουργούσε απίθανες ιστορίες και συνθέσεις, αφήνοντας το δικό του μοναδικό στίγμα, τόσο στις εμπορικές φωτογραφίσεις όσο και στις φωτογραφίσεις μόδας. Φυσικά ο αντίκτυπός του είναι αισθητός ακόμα και σήμερα.
