Δεν είναι λίγες οι φορές που το μυαλό μας κάνει του κεφαλιού του. Συχνά μας πείθει ότι οι σκέψεις που κάνουμε είναι γεγονότα και ότι έχουμε έναν αδιαμφισβήτητο λόγο για να είμαστε λυπημένοι, απογοητευμένοι, ανήσυχοι, θυμωμένοι, με την γκάμα των συναισθημάτων να συνεχίζεται επ’ αόριστόν. Βέβαια, η κύρια πρόθεσή του είναι να μας καθοδηγήσει και να μας προστατεύσει. Παίρνει ωστόσο συχνά αυτόν το ρόλο πολύ σοβαρά, προσφέροντας μας ανατροφοδότηση ή καθοδήγηση, ακόμη και σε περιπτώσεις, που θα προτιμούσαμε να μην το κάνει.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα απίστευτο όργανο στο οποίο μπορούμε να βασιστούμε. Ένα όργανο που, όπως είπαμε, έχει συχνά το ρόλο καθοδηγητή ή/και προστάτη. Όταν μαθαίνουμε να εκτιμούμε αυτές τις λειτουργίες του νου και να αποδεχόμαστε τους ρόλους που έχει συχνά κληθεί να αναλάβει, ο νους μας μπορεί να γίνει σύμμαχος και καλός μας φίλος στη ζωή. Υπάρχουν περιπτώσεις που πιάνουμε το μυαλό μας να είναι υπερβολικά καχύποπτο ή υπέρ του δέοντος καθοδηγητικό, σε βαθμό που οι σκέψεις που κάνουμε για τους ανθρώπους και τα πράγματα να περιορίζουν τις κινήσεις μας ή να βιώνουμε ακόμη και αισθήματα φόβου και ανησυχίας. Τι κάνουμε στις περιπτώσεις που η ανάδραση του νου έρχεται σε μας απρόσκλητη; Και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ίδιες μας τις σκέψεις ώστε να επαναπρογραμματίσουμε ή να ισορροπήσουμε τυχόν βεβιασμένες απόψεις;
Εάν πιάνετε συχνά τον εαυτό σας να συγκρίνεται με τους άλλους, ίσως σας βοηθούσε για αρχή να ξέρετε ότι η σύγκριση είναι ο τρόπος που το μυαλό μας, μάς βοηθά να εκτιμήσουμε αν είμαστε «εντάξει» εν συγκρίσει με άλλους. Το ζήτημα βέβαια είναι πως πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα είναι πιο έξυπνος, καλύτερος, και πιο επιτυχημένος από εμάς. Επομένως, καταλήγουμε συχνά να χλευάζουμε τον εαυτό μας επειδή δεν είμαστε «τόσο καλοί», είτε δεν είμαστε «αρκετά καλοί», όπως θα θέλαμε. Τι μπορείτε να κάνετε στην περίπτωση αυτή; Για αρχή παρατηρήστε πού βρίσκεται η εστίασή σας, επιστρέψτε στον εαυτό σας δίχως να τον κρίνετε, και ρωτήστε «Πώς θα είμαι ο καλύτερος εαυτός μου, ποιοι είναι οι στόχοι μου, οι επιθυμίες μου και οι προσωπικές μου ανάγκες;»
Στην πορεία ακούστε όσα έχει να σας πει με κατανόηση και αποδοχή.
Σε περίπτωση που τείνετε να εστιάζετε σε ό, τι είναι «λάθος» σε σας ή σε ό,τι δεν πήγε όπως είχατε αρχικά προσδοκήσει, αρχικά αναγνωρίστε στον εαυτό σας ότι ως άνθρωποι είμαστε όλοι ατελείς. Είναι πιθανό το μυαλό σας να σας οδηγεί να πιστέψετε ότι «πρέπει» να υπερβείτε τις ατέλειες και τυχόν ελαττώματα σας κι αυτό διότι το μυαλό συχνά προεπιλογεί πιο «δύστροπες τακτικές αγάπης» προκειμένου να μας παρακινεί. Κι ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που λειτουργούν καλά σε αυτό το σχήμα, για άλλους αυτές οι τακτικές είναι βαθιά αποθαρρυντικές και κινητοποιούν αισθήματα απελπισίας. Εάν ανήκετε στην τελευταία κατηγορία, η ακόλουθη άσκηση πιθανώς θα σας φανεί χρήσιμη. Παρατηρήστε και σημειώστε πότε εστιάζετε κυρίως στα «αρνητικά» χαρακτηριστικά ή τα χαρακτηριστικά που σας προκαλούν αμηχανία και δοκιμάστε να επεκτείνετε την περιοχή της εστίασής σας δημιουργώντας χώρο για αναγνώριση και εκτίμηση των πιο ευνοϊκών και θετικών σας χαρακτηριστικών.
Μη μένετε στο παρελθόν και επιπλέον μην προσκολλάστε στο μέλλον. Το μυαλό θέλει με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος για να μας προστατεύσει από μελλοντικές αστοχίες. Για το λόγο αυτό, συχνά προσκολλάται σε περασμένες εμπειρίες στην προσπάθειά του να προβλέψει και να ελέγξει όσα έπονται. Είναι πιθανό, για παράδειγμα, να σας βαραίνει με μια ορισμένη εμπειρία λύπης που βιώσατε στο παρελθόν προκειμένου να περιορίσει όσο είναι δυνατόν τις πιθανότητες επανάληψης του ίδιου αισθήματος στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο ωστόσο μπορεί να νιώθετε συχνά πως χάνετε την εμπειρία της τρέχουσας στιγμής, επειδή το μυαλό σας ίσως έχει πλημμυρίσει με λύπη και ξαφνική ανησυχία. Τις στιγμές αυτές, εάν καταφέρετε να δεσμεύσετε την προσοχή σας σκόπιμα σε αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα, είναι πιο πιθανό πως το μυαλό σας σύντομα θα αποκριθεί στη νέα πρακτική. Χρειάζεστε μόνο λίγη εξάσκηση. Δοκιμάστε να εστιάστε την προσοχή σε ό,τι κάνετε κάθε φορά, να είστε παρόντες/παρούσες στις καθημερινές σας δραστηριότητες και συναντήσεις. Μπορείτε να το κάνετε αυτό επιβραδύνοντας ή κάνοντας διαλογισμό.
