Ο τίτλος “εκπαιδευτής” είναι βαρύς. Και επικίνδυνα παρεξηγημένος.
Γιατί δεν σημαίνει αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι:
👉 “Δείχνω πώς γίνεται.”
👉 “Ξέρω καλά την τεχνική.”
👉 “Μιλάω με αυτοπεποίθηση.”
Η εκπαίδευση στην κομμωτική δεν είναι μετάδοση γνώσης.
Είναι μετάδοση πίστης.
Κι αν δεν το καταλάβεις αυτό, μπορεί να παράγεις σωστούς επαγγελματίες — αλλά όχι δημιουργούς.
Ο εκπαιδευτής διδάσκει. Ο μεταδότης πίστης μεταμορφώνει
Το να δείχνεις τεχνική είναι εύκολο.
Το να εμπνέεις κάποιον να πιστέψει ότι μπορεί να δημιουργήσει είναι τέχνη.
👉 Ο εκπαιδευτής εξηγεί.
👉 Ο μεταδότης πίστης αναδεικνύει δυνατότητες.
👉 Ο εκπαιδευτής λέει “αυτή είναι η τεχνική”.
👉 Ο μεταδότης πίστης λέει: “Εσύ, έτσι το βλέπεις; Πες το.”Εκεί ξεκινά η διαφορά ανάμεσα σε “καλή εκπαίδευση” και καλλιτεχνική αφύπνιση.
Οι μαθητές δεν θέλουν άλλο έναν “καθηγητή”
Θέλουν κάποιον που :
- Τους βλέπει
- Τους προκαλεί
- Τους ακούει
- Τους δίνει χώρο να δείξουν την αισθητική τους
- Τους κρατά όταν λυγίζουν
- Τους χτίζει εσωτερικά, όχι μόνο τεχνικά
Η μεγαλύτερη δύναμη σου ως δάσκαλος δεν είναι η τεχνική.
Είναι η πίστη σου ότι ο άλλος μπορεί.
Αν δεν την έχεις, δεν θα την νιώσει ποτέ κι εκείνος.
Η πίστη είναι μεταδοτική — ή όχι
Όπως ο φόβος κολλάει, έτσι και η πίστη.
Αν εσύ μπεις σε μια αίθουσα, γεμάτος εσωτερική φλόγα, τότε :
- Ο χώρος αλλάζει
- Τα μάτια ανοίγουν
- Η συγκέντρωση αυξάνεται
- Οι ασκήσεις έχουν νόημα
Αν, όμως, μπεις απλώς για να “κάνεις το μάθημα”,
τότε όλη η αίθουσα θα δουλέψει στον αυτόματο.
Ο ρόλος σου είναι η θρυαλλίδα. Εσύ προκαλείς την έκρηξη ή την απάθεια.
Δεν χρειάζεται να ξέρεις όλα τα σωστά — αρκεί να πιστεύεις στο δυνατό
Η παγίδα του εκπαιδευτή είναι να τα ξέρει όλα.
Να είναι “τέλειος”, “αυθεντία”, “πάντα ήρεμος”.
Αλλά αυτό δεν εμπνέει. Αυτό αποστασιοποιεί.
Ο μαθητής παίρνει έμπνευση από :
- Το πώς σηκώνεσαι μετά από λάθος
- Το πώς μιλάς για την αμφιβολία
- Το πώς κοιτάς στα μάτια και λες “θα φτάσεις εκεί που δεν φαντάζεσαι”
👉 Δεν είσαι εκεί για να είσαι “πάντα σωστός”.
👉 Είσαι εκεί για να ενεργοποιήσεις δύναμη που κοιμάται.
Η μεγαλύτερη αποτυχία είναι να φύγει ένας μαθητής… ίδιος
Αν πέρασαν 6 μήνες και ο μαθητής σου :
- Ξέρει τεχνική αλλά δεν ξέρει ποιος είναι
- Έχει αυτοπεποίθηση στα εργαλεία αλλά όχι στο βλέμμα του
- Έμαθε να κόβει αλλά δεν τολμά να προτείνει
… τότε απέτυχες.
Όχι ως τεχνικός.
Απέτυχες ως καθοδηγητής. Γιατί το στοίχημα δεν είναι “να μάθει”.
Είναι να μεταμορφωθεί.
Πώς μεταδίδεις πίστη στην πράξη;
- Κοίτα κάθε μαθητή στα μάτια. Πες του τι βλέπεις.
Όχι μόνο στα χέρια — στον πυρήνα. Πες του “έχεις ένστικτο, μην το φοβάσαι.” - Μίλα με προσωπικές λέξεις.
Μη λες μόνο “καλό”, “σωστό”, “τεχνικά οκ”. Πες :
👉 “Αυτό είναι τολμηρό.”
👉 “Αυτό έχει προσωπικότητα.”
👉 “Αυτό μπορεί να γίνει η υπογραφή σου.” - Άσε χώρο για να κάνει λάθος.
Το λάθος είναι ο δρόμος προς την πίστη. Αν δεν επιτρέπεις πτώση, δεν δίνεις άνοδο. - Δείξε τη δική σου διαδικασία.
Μοιράσου το “πριν”, το “μετά”, το “δεν ήξερα τι έκανα και προχώρησα”
Αυτό δίνει αλήθεια. Κι η αλήθεια μεταδίδει πίστη.
Η τεχνική διδάσκεται. Η πίστη μεταδίδεται.
Δεν υπάρχεις εδώ για να γεμίσεις κεφάλια με πληροφορία.
Αλλά για να ξεκλειδώσεις μυαλά και καρδιές.
👉 Δεν είσαι εκπαιδευτής.
👉 Αλλά μεταδότης πίστης.
👉 Και κάθε φορά που μπαίνεις στον χώρο διδασκαλίας, θυμήσου:
Ο πιο σπουδαίος μαθητής σου είναι εκείνος που πίστεψε σε κάτι, επειδή τον κοίταξες με αλήθεια.
Μέινε συντονισμένος στο Hairdressing News για περισσότερα!
