Ο «Θέλω» και ο «Πρέπει»;!
Άλλο και τούτο! Τι είναι αυτό;! Κααατσε μην βιάζεσαι…
Θα σου τους συστήσω…
Ο κύριος «Θέλω» είναι ένας τύπος έτσι λίγο αισιόδοξος μεν, λίγο παρορμητικός δε.
Οι επιλογές του έχουν συνήθως ένα κόστος, γιατί συνήθως με κάθε επιλογή παίρνει και ένα ρίσκο.
Δίνει χαρά, δίνει ικανοποίηση στον εαυτό του συχνά και έχει δουλέψει ξέρεις πολύ για να τα καταφέρει γι’ αυτό καταρχάς έχει αποδεχτεί τον εαυτό του.
Γιατί;
Γιατί έχει επίγνωση των συναισθημάτων του. Έχει επίγνωση των αναγκών του… καιαιιαι μην τον βλέπεις έτσι άνετο.
Η λαχτάρα της ικανοποίησης είναι που τον γεμίζει.
Με οποίο κόστος.
Αυτοί οι άνθρωποι, που λες, δεν είναι πάντα αρεστοί. Άνθρωποι που δεν ικανοποιούν τα στερεότυπα πολύ συχνά μπορείς να τους πεις ακόμα και «μοναχικούς».
Όχι μην φοβάσαι.
Δεν είναι κάτι τρομερό.
Δεν είναι μόνοι τους.
Απλά μπορεί να χαλάσουν χατίρια σε ανθρώπους που καταρρίπτουν την μορφή της σκέψη τους.
Είναι πολύ ισορροπημένα άτομα. Μόνο που εσύ βλέπεις το αποτέλεσμα των κόπων τους.
Όταν μεγαλώσω λοιπόν, θέλω να γίνω κύριος «Θέλω».
Από την άλλη μεριά ..
Ο κ. «Πρέπει» ένας τύπος συγκαταβατικός.
Δεν έχει επί της ουσίας προσωπική σκέψη. Έχει στερεότυπα, έχει αρχές και κοινωνικές προκαταλήψεις.
Δεν υπάρξει έξω από τις αρχές του, είναι σταθερός, είναι ισορροπημένος και ο σωστός άνθρωπος παντού.
Δε θα σε καθυστερήσει ποτέ σε ραντεβού, δεν είναι σωστό και θα είναι συνεπής.
Έχει όλο το πακέτο..
Και είναι περήφανη γι’ αυτόν η μαμά του, η γιαγιά του, η θεία του, η γειτόνισσα και όλος ο κόσμος που μπορεί να μην αφορά άμεσα την ζωή του…
Τα κάνει όλα σωστά. Αλλά τα βραδιά όταν μιλάει με τον εαυτό του, η καρδιά του του λέει άλλα.
Την σταματάει όμως. Πρέπει να κοιμηθεί. Αύριο δουλεύει.
Αλήθεια … εσύ ποιος τύπος θα ήθελες να είσαι;
Δε ξέρω τι καταφέρνεις. Δε θα σου απαντήσω ποιος είναι ο σωστός.
Θα μπορούσες να πράξεις μόνο όσα πρέπει;
Ίσως και να μπορούσες η και να μπορείς.
Ο εαυτός σου όμως;
Που θα ήταν;
Αν όμως έκανες μονάχα όσα ήθελες η απόλυτη ελευθερία σου θα μετατρεπόταν σε ασυδοσία.
Άρα κάπου εκεί είναι ενδιάμεσα είναι το σωστό.
Ζήσε τη ζωή σου χωρίς να αναλώνεσαι. Βάδισε με τις δικές σου αρχές. Χωρίς να πρέπει να αποδείξεις σε κανέναν, παρά μονάχα στον εαυτό σου τι αξίζεις.
Μάθαμε να ζητάμε την επιβεβαίωση όχι από τον εαυτό μας, αλλά από τους άλλους και αν τη έχουμε όλα είναι εντάξει.
Όχι! Εσύ είσαι με εσένα.
Ο «Θέλω» και ο «Πρέπει» ίσως ζουν κάπου βαθιά μέσα σου… Ποιος είναι όμως ο πρωταγωνιστής;
Πρωταγωνίστησε στη ζωή σου.
Λοιπόν;!
Για ξαναρωτά τον εαυτό σου…
Ποιος από τους δυο θέλεις να είσαι;
Με εκτίμηση,
Συνιοράκη Μίνα
