Η κλάψα
Σήμερα θα σας πω αυτό που εγώ αισθάνομαι πως είναι λάθος focus! (και δεν μιλάω για το ford…)
Η ημέρα μου εκτός από δουλειά περιλαμβάνει και πολλές -αλλά πολλές (!) συζητήσεις με συναδέλφους.
Ναι…
Μιλάω με συναδέλφους!
Σου φαίνεται παράξενο;
Και πολλοί από αυτούς είναι καλοί μου φίλοι.
Περίεργο;
Γιατί;
Γιατί έχουμε μάθει να κοιτάμε με μισό μάτι τον άνθρωπο που κάνει την ίδια δουλειά με μας.
Αυτό όμως είναι άλλη κουβέντα!
Πάμε στο προκείμενο.
Αυτό που ακούω πολλές φορές γύρω μου και μέσα από τα social είναι ένα μιρ μιρ μιρ μιρ…
Μια κλάψα
…
Ένα βουητό στα αυτιά μου !
“Δεν έχουμε δουλειά…”
“Δεν πάνε καλά τα πράγματα…”
“Δεν έχω πελατεία…”
“Φταίει η κρίση…”
“Φταίει το βαλιτσάκι…”
“Φταίει ο κορωναϊος…” (επίκαιρο γαρ)
“Φταει η τρύπα του όζοντος…”
“Φταίει ο Στιβ Τζομπς…” (Αυτός φταίει για όλα…)
Φταίνε όλοι εκτός από εσένα τον ίδιο.
Γιατί;
Εσύ θεωρείς πως δεν έχεις μερίδιο ευθύνης;
Πες μου μόνο πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγες σε ένα σεμινάριο.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξανά μάτα εκπαιδεύτηκες;
Και δεν μιλάω για την εποχή του Νώε… (αυτοί σώθηκαν τουλάχιστον!)
Μιλάω για το τώρα φίλε μου!
Το τώρα!
Το τώρα που είναι 360 μοίρες διαφορετικό από το τότε.
Το τότε που τελείωσες τη σχολή, έβαλες μια νάιλον ποδιά με φίντα το όνομα μιας μεγάλης εταιρείας και από τότε δεν την έχεις αλλάξει και ας έχει γίνει γδούρι.
Το τότε που αν ΔΕΝ έρθει στο τώρα… πάει πέταξε (το πουλάκι Τσίου)
Μαζί και η επιχείρησή σου. (Θεός σχωρέσ’την)
Αλλάζουν τα πράγματα.
Εξελίσσονται.
Μωρέ αυτά εξελίσσονται αλλά εσύ πού εισαι;
Φοβάσαι ακόμα να πεις μια “Καλημέρα” στο διπλανό σου κομμωτήριο.
Γιατί;
Τι έχετε να χωρίσετε;
Τίποτα χωράφια;
Όχι!
Οχι φίλε μου…
Αυτό που σου φταίει είναι το κολλημένο σου μυαλό και όχι ο διπλανός σου.
Όχι το βαλιτσάκι.
Όχι ο καιρός.
Εσύ φταις.
Γιατί αν ήθελες να δουλέψεις θα το έκανες.
Θα επέλεγες δύο χέρια, δύο αυτιά και δύο μάτια περισσότερα από τα δικά σου.
Εσύ όμως φοβάσαι.
Και το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να ρίχνεις το φταίξιμο σε όλα τα αλλά εκτός από τον εαυτό σου.
Τα πράγματα αλλάζουν.
Τα κομμωτήρια αλλάζουν.
Η εκπαίδευση αλλάζει.
Ο πελάτης εκπαιδεύεται…
Εσύ;
Ξέχνα το πως θα κλείσουν όλοι οι άλλοι για να δουλεύεις εσύ.
Αυτό θες να είσαι;
Η αναγκαστική επιλογή γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο;
Ή θες να σε επιλέγουν;;;
Food for thoughts …
xxx
Kalliope Veniou
